قطره

arad الأربعاء أغسطس 18, 2010 10:05 am

بنام خدا

قطره

روزی روزگاری شب بود
باران
یک قطره بزرگترین رعد را خورد
بیدار شد و من
من , خودش را دید : گفت : چیست که من؟
خودش را دید در میان بینهایت قطره که زمین همگی را میخورد
اندیشه ! چرا زمین مرا بخورد؟ نمیخواهم خورده شوم و نشد
تا هم آوازی قطره ها را نشنید و رود را دید
از آن سواری تا ساحل
نشست, دید رفتن قطرات بی شکل به آسمان
اندیشه! چه احمقانه رفت و آمد و چه؟
من ...
اندیشه! من را به دریا زد , حل شد
من دریا , دریا من! ما و من و هیچ و همه!
فرمان شنید: به آسمان روید
بیشکل به آسمان, ابر
فرمان شنید: به زمین روید
قطره شنید و بارید. با حکم فرمان در دست تا به خاک گل نوشانید
گل شکوفا شد اشک شکر بر گونه, قطره شنید و به آسمان رفت
دهان باز کرد
رعد و برق
باران در روز بارید